暫無釋義
自己能從中得到樂趣。
其中的樂趣沒有窮盡。指朝廷某一工作,感到樂在其中。
不改變自有的快樂。指處於困苦的境況仍然很快樂。
其中的樂趣沒有窮盡
窮:窮盡、盡頭。指某一事物帶來的樂趣無窮無盡。亦作“其樂無窮”、“其樂無涯”。
紅樹青山日欲斜,長郊草色綠無涯。遊人不管春將老,來往亭前踏落花。
桃紅復含宿雨,柳綠更帶朝煙。花落家童未掃,鶯啼山客猶眠。
萋萋春草秋綠,落落長松夏寒。牛羊自歸村巷,童稚不識衣冠。
厭見千門萬戶,經過北里南鄰。官府鳴珂有底,崆峒散發何人。
山下孤煙遠村,天邊獨樹高原。一瓢顏回陋巷,五柳先生對門。
采菱渡頭風急,策杖林西日斜。杏樹壇邊漁父,桃花源里人家。
再見封侯萬戶,立談賜璧一雙。詎勝耦耕南畝,何如高臥東窗。
酌酒會臨泉水,抱琴好倚長松。南園露葵朝折,東谷黃粱夜舂。
五湖一葉。風浪何時歇。醉里不知花影別。依舊空山明月。夜深鶴怨歸遲。此時那處堪歸。門外一株楊柳,折來多少相思。
柳色黃金嫩,梨花白雪香。玉樓巢翡翠,金殿鎖鴛鴦。選妓隨雕輦,征歌出洞房。宮中誰第一,飛燕在昭陽。
衙前有樂饌常精,宅內連池酒任傾。自是官高無狎客,不論年長少歡情。驪龍頷被探珠去,老蚌胚還應月生。莫羨三春桃與李,桂花成實向秋榮。
燈舫華星,崖山矴口,官軍圍處。璧月輝圓,銀花焰短,春事遽如許。麟洲清淺,鰲山流播,愁似汨羅夜雨。還知道,良辰美景,當時鄴下仙侶。而今無奈,元正元夕,把似月朝十五。小廟看燈,團街轉鼓,總似添惻楚。傳柑袖冷,吹藜漏盡,又見歲來去歲去。空猶記,弓彎一句,似虞兮語。
翡翠叢中,萬點星球小。怪得鼻觀香清,涼館薰風透。冰盤快剝輕紅,滑凝水晶皺。風姿,姑射仙人正年少。紅塵一騎,曾博妃子笑。休比葡萄,也盡壓江瑤倒。詩情放逸,更判瓊漿和月_。細度冰霜新調。
...。醉能同其樂,醒能述以文者,太守也。太守謂誰?廬陵歐陽修也。
...,回也!一簞食,一瓢飲,在陋巷,人不堪其憂,回也不改其樂。賢哉,回也!”——《雍也》子曰:“知之者不如好之者,好之者不如樂之者。”——《雍也》子曰:“飯疏食飲水,曲肱而枕之,樂亦在其中矣。不義而富且貴,於我如浮雲。”——《述而》子曰
...?”公從之。公入而賦:“大隧之中,其樂也融融!”姜出而賦:“大隧之外,其樂也泄泄!”遂為母子如初。君子曰:“穎考叔,純孝也。愛其母,施及莊公。《詩》曰:‘孝子不匱,永錫爾類。’其是之謂乎?”
...,右招我由房,其樂只且!君子陶陶,左執翿,右招我由敖,其樂只且!
...,遨遊青天中,其樂不可言。