形容冬天山林寂靜的景象
唐古拉山脈主峰。藏語意為“高高尖尖的山峰”。在青海省西南部。為冰川侵蝕作用形成的典型角峰。海拔6621米。終年積雪,有冰川分布。長江源流沱沱河發源於其西南側。
大野始嚴凝,雲天曉色澄。樹寒稀宿鳥,山迥少來僧。背日收窗雪,開爐釋硯冰。忽然歸故國,孤想寓西陵。
我行倦修坂,四顧無平陸。雨霽鳴鷹鸇,天寒聚麋鹿。幽人訪名士,家在南岡曲。菜實縈小園,稻花繞山屋。深居寡憂悔,勝境怡耳目。徵心尚與我,永言謝浮俗。
寂寞三冬杪,深居業盡拋。徑鬆開雪後,砌竹忽僧敲。茗汲冰銷溜,爐燒鵲去巢。共談慵僻意,微日下林梢。
江水綠。江上數峰如簇。喚渡小舟來岸北。_輿行太速。素艷窗紗籠玉,不負看花心目。今夜知他何處宿。斷魂沙路曲。
何人山雪夜,相訪不相思。若得長閒日,應無暫到時。葉寒凋欲盡,泉凍落還遲。即此天明去,重來未有期。
未洗染塵纓,歸來芳草平。一條藤徑綠,萬點雪峰晴。地冷葉先盡,谷寒雲不行。嫩篁侵舍密,古樹倒江橫。白犬離村吠,蒼苔壁上生。穿廚孤雉過,臨屋舊猿鳴。木落禽巢在,籬疏獸路成。拂床蒼鼠走,倒篋素魚驚。洗硯修良策,敲松擬素貞。此時重一去,去合到三清。
涪右眾山內,金華紫崔嵬。上有蔚藍天,垂光抱瓊台。繫舟接絕壁,杖策窮縈迴。四顧俯層巔,澹然川谷開。雪嶺日色死,霜鴻有餘哀。焚香玉女跪,霧裡仙人來。陳公讀書堂,石柱仄青苔。悲風為我起,激烈傷雄才。
靈境信幽絕,芳時重暄妍。再來及茲勝,一遇非無緣。萬木柔可結,千花敷欲然。松間鳴好鳥,竹下流清泉。石壁開精舍,金光照法筵。真空本自寂,假有聊相宣。復此灰心者,仍追巢頂禪。簡書雖有畏,身世亦相捐。
名高身未到,此恨蓄多時。是夕吟因話,他年必去隨。嘗聞廬岳頂,半入楚江湄。幾處懸崖上,千尋瀑布垂。爐峰松淅瀝,湓浦柳參差。日色連湖白,鐘聲拂浪遲。煙梯緣薜荔,岳寺步欹危。地本饒靈草,林曾出祖師。石樓霞耀壁,猿樹鶴分枝。細徑縈岩末,高窗見海涯。嵌空寒更極,寂寞夜尤思。陰谷冰埋術,仙田雪覆芝。亂泉禪客瀨,異跡逸人知。蘚室新開灶,檉潭未了棋。如何遂閒放,長得在希夷。空務漁樵事,方無道路悲。謝公台尚在,陶令柳潛衰。塵外難相許,人間貴跡遺。雖懷丹桂影,不忘白雲期。仁者終攜手,今朝預賦詩。
久思今忽來,雙屨污青苔。拂雪從山起,過房禮塔回。偈留閒夜作,禪請暫時開。欲作孤雲去,賦詩餘不才。
嘗聞天女貴,家即帝宮連。亭插宜春果,山沖太液泉。橋低烏鵲夜,台起鳳凰年。故事猶如此,新圖更可憐。紫岩妝閣透,青嶂妓樓懸。峰奪香爐巧,池偷明鏡圓。梅花寒待雪,桂葉晚留煙。興盡方投轄,金聲還復傳。
江外水不凍,今年寒復遲。眾芳且未歇,近臘仍袷衣。載酒適我情,興來趣漸微。方舟大川上,環酌對落暉。兩片青石棱,波際無因依。三山安可到,欲到風引歸。滄溟壯觀多,心目豁暫時。況得窮日夕,乘槎何所之。縱步不知遠,夕陽猶未回。好花隨處發,流水趁人來。
禪客詩家見,凝寒忽告還。分題回諫筆,留偈在商關。盤徑緣高雪,閒房在半山。自知麋鹿性,亦欲離人間。
...,寒遲暖復催。仲冬山果熟,正月野花開。積雨生昏霧,輕霜下震雷。故鄉逾萬里,客思倍從來。
...,怨傷誰復知。去冬山賊來,殺奪幾無遺。所願見王官,撫養以惠慈。奈何重驅逐,不使存活為。安人天子命,符節我所持。州縣忽亂亡,得罪復是誰。逋緩違詔令,蒙責固其宜。前賢重守分,惡以禍福移。亦云貴守官,不愛能適時。顧惟孱弱者,正直當不虧。何人采國
冬看山林蕭疏淨,春來地潤花濃。少年衰老與山同。世間爭名利,富貴與貧窮。榮貴非乾長生藥,清閒是不死門風。勸君識取主人公。單方只一味,盡在不言中。
...。冬青山失翠微,白玉無瑕玷。梨花和雨舞,柳絮帶風ㄎ。潑粉堆鹽,祥瑞天無欠,豐年氣象添。亂飄濕僧舍茶煙,密灑透歌樓酒帘。【梁州】金盞內羊羔滿泛,紅爐獸炭頻添。蘭堂畫角多妝點。錦茵繡榻,翠幕氈簾。鸞簫謾品,顰鼓輕敲。唱仙音餘韻淹淹
...,神要眇以淫放。嘉南州之炎德兮,麗桂樹之冬榮;山蕭條而無獸兮,野寂漠其無人。載營魄而登霞兮,掩浮雲而上征。命天閽其開關兮,排閶闔而望予。召豐隆使先導兮,問太微之所居。集重陽入帝宮兮,造旬始而觀清都。朝發軔於太儀兮,夕始臨乎於微閭。屯余車之萬
...,恐招負時累。清冬見遠山,積雪凝蒼翠。浩然出東林,發我遺世意。惠連素清賞,夙語塵外事。欲緩攜手期,流年一何駛。
...,何獨然此中。我來嚴冬時,山下多炎風。人馬盡汗流,孰知造化功。
...,慰我久疾魂。三峽春冬交,江山雲霧昏。正宜且聚集,恨此當離尊。莫怪執杯遲,我衰涕唾煩。重問子何之,西上岷江源。願子少乾謁,蜀都足戎軒。誤失將帥意,不如親故恩。少年早歸來,梅花已飛翻。努力慎風水,豈惟數盤飧。猛虎臥在岸,蛟螭出無痕。王子自愛
滿眼傷心冬景和,一山紅樹寺邊多。仲宣無限思鄉淚,漳水東流碧玉波。
季冬日已長,山晚半天赤。蜀道多早花,江間饒奇石。石櫃曾波上,臨虛盪高壁。清暉回群鷗,暝色帶遠客。羈棲負幽意,感嘆向絕跡。信甘孱懦嬰,不獨凍餒迫。優遊謝康樂,放浪陶彭澤。吾衰未自安,謝爾性所適。
冬衣初染遠山青。雙絲雲雁綾。夜寒袖濕欲成冰。都緣珠淚零。情黯黯,悶騰騰。身如秋後蠅。若教隨馬逐郎行。不辭多少程。