冰山:多用作事物暴露出來的部分。冰山一角:原比喻不能長久依賴的靠山,現指所暴露出來的只是事物的一小部分。
獸名。相傳屬麒麟類,被視為祥瑞。《史記·孝武本紀》:“其明年,郊 雍 ,獲一角獸,若麃然。”《宋書·符瑞志中》:“一角獸,天下平一則至。”
何處金笳月里悲,悠悠邊客夢先知。單于城下關山曲,今日中原總解吹。
樓角初銷一縷霞。淡黃楊柳暗棲鴉。玉人和月摘梅花。笑捻粉香歸洞戶,更垂簾幕護窗紗。東風寒似夜來些。
經年寂寞。已負花前約。忽向紅梅側畔,開點雪、有人覺。不開何似莫。百梢才一萼。卻問壽陽宮額,兩三蕊、怎能著。
雲頭電掣如金索。須臾天盡幃幕。一涼恩到骨,正驟雨、盆傾檐角。桃笙今夜難禁也,賴醉鄉、情分非薄。清夢何處托。又只是、故園籬落。
不戀蝸角名,豈問蠅頭利?世情看冷暖,人面逐高低。閒是閒非,僻掉的都伶俐,百年身圖畫裡。本待要快活逍遙,情願待休官罷職。【梁州】誰待想錦衣玉食?甘心守淡飯黃虀。向林泉選一答兒清幽地,閒時一曲,悶後三杯。柴門草戶,茅舍疏籬。守著咱稚子山妻,伴著幾個故友相識。每日價笑吟吟談古論今,閒遙遙遊山玩水,樂陶陶下象圍棋。早起,晚夕,吃醉了重還醉,嘆白髮緊相逼。百歲光陰能有幾?快活了是便宜。【煞尾】都則是兩輪日月搬興廢,一合乾坤洗是非。直宿到紅日三竿偃然睡,那些兒況味誰知?一任鶯啼喚不起。
江城吹角水茫茫,曲引邊聲怨思長。驚起暮天沙上雁,海門斜去兩三行。
天一角。南枝向我情如昨。情如昨。水寒煙淡,霧輕雲薄。吹花嚼蕊愁無托。年華冉冉驚離索。驚離索。倩春留住,莫教搖落。
...。人何許,朱樓一角,寂寞倚殘霞。
...,小院陰陰雨。一角闌乾聚落花,此是春歸處。彈淚別東風,把酒澆飛絮:化了浮萍也是愁,莫向天涯去!
壬申夏,泛舟西湖,述懷有賦,時予別杭州蓋十年矣天風吹我,墮湖山一角,果然清麗。曾是東華生小客,回首蒼茫無際。屠狗功名,雕龍文卷,豈是平生意。鄉親蘇小,定應笑我非計。才見一抹斜陽,半堤香草,頓惹清愁起。羅襪音塵何處覓,渺渺予懷孤寄。怨去吹簫,狂來說劍,兩樣銷魂味。兩般春夢,櫓聲盪入雲水。
...,風露助清幽。等閒來,天一角,歲三周。東奔西走,在處依舊若從游。照我尊前隻影,催我鏡中華發,蟾兔漫悠悠。連璧有佳客,乘興且登樓。
...。贛水那邊紅一角,偏師借重黃公略。百萬工農齊踴躍,席捲江西直搗湘和鄂。國際悲歌歌一曲,狂飆為我從天落。
...。歌舞新來忘卻。回首故人天一角。半江楓又落。
...,闌乾獨倚。落落東南牆一角,誰護山河萬里。問人在、玉關歸未。老矣青山燈火客,撫佳期、漫灑新亭淚。歌哽咽,事如水。
一角西峰夕照中,斷雲東嶺雨濛濛。林楓欲老柿將熟,秋在萬山深處紅。
...。何處養花張幕。佩冷香殘天一角。忍看羅袖薄。兩兩鴛鴦難學。六六錦鱗空托。趁有餘妍須細酌。東風情性惡。
...。相思天一角。象筆鸞箋閒卻。秀句與誰商略。睡起愁懷何處著。無風花自落。
...,歸泛五湖舟。萬里西南天一角,騎氣乘風,也作等閒遊。莫道玉關人老矣,壯志凌雲,依舊不驚秋。
...,渺渺流光溯。望美人兮天一角,我欲凌風飛去。世事浮沈,人生圓缺,得似煙波趣。興懷赤壁,大江千古東注。
...。去鴻天一角。
...,聊應塵緣。遣人怨,亂雲天一角,弱水路三千。還因秀句,意流江外,便隨輕夢,身墮愁邊。風流休相誤,尋芳縱來晚,尚有它年。只為賦情不淺,彈淚風前。想霧帳吹香,獨憐奇俊,露杯分酒,誰伴嬋娟。好在夜軒涼月,空自團圓。月軒,其號也。
...。豈惟天顧,岷峨一角,但西其首。遮護咽喉,扶持氣脈,寧無醫手。有廟謨先定,傍觀何待,留侯躡、魏侯肘。天眷我家仁厚。盛英才、載量車斗。中流孤艇,千鈞一髮,老夫何有。休對秋風,移宮換羽,吟無絕口。看福星,太乙臨梁,此虜自不能久。
...。閒鋪棋一角。客里春寒偏覺。睡起春衫偏薄。想得故山猿共鶴。笑人身計錯。