比喻說話動人或文字精彩。多指話說得誇大或不切實際。
城上風光鶯語亂。城下煙波春拍岸。綠楊芳草幾時休,淚眼愁腸先已斷。情懷漸變成衰晚。鸞鑑朱顏驚暗換。昔年多病厭芳尊,今日芳尊惟恐淺。
庭下石榴花亂吐,滿地綠陰亭午。午睡覺來時自語,悠揚魂夢,黯然情緒,蝴蝶過牆去。駸駸嬌眼開仍,悄無人至還凝佇。團扇不搖風自舉,盈盈翠竹,纖纖白薴,不受些兒暑。
...。亂花漸欲迷人眼,淺草才能沒馬蹄。最愛湖東行不足,綠楊陰裏白沙堤。
...。向晚驟、寶馬雕鞍,醉襟惹、亂花飛絮。正輕寒輕暖漏永,半陰半晴雲暮。禁火天、已是試新妝,歲華到、三分佳處。清明看、漢宮傳蠟炬。散翠煙、飛入槐府。斂兵衛、閶闔門開,住傳宣、又還休務。
...。對滿目、亂花狂絮。直恐好風光,盡隨伊歸去。一場寂寞憑誰訴。算前言、總輕負。早知恁地難拚,悔不當時留住。其奈風流端正外,更別有,系人心處。一日不思量,也攢眉千度。
...。恁時攜素手,亂花飛絮里,緩步香茵。朱顏空自改,向年年、芳意長新。遍綠野,嬉遊醉眠,莫負青春。
...,雜卉亂花無比方。石竹金錢何細碎,芙蓉芍藥苦尋常。遂使王公與卿士,游花冠蓋日相望。庳車軟輿貴公主,香衫細馬豪家郎。衛公宅靜閉東院,西明寺深開北廊。戲蝶雙舞看人久,殘鶯一聲春日長。共愁日照芳難駐,仍張帷幕垂陰涼。花開花落二十日,
...,似聽流鶯亂花隔。慢舞縈迴,嬌鬟低嚲,腰肢纖細困無力。忍分散、彩雲歸後,何處更尋覓。休辭醉,明月好花,莫謾輕擲。
...,青山一劍歸。晴煙獨鳥沒,野渡亂花飛。寂寞長亭外,依然空落暉。
...。亂花過,隔院芸香,滿地狼藉。長記那回時,邂逅相逢,郊外駐油壁。又見漢宮傳燭,飛煙五侯宅。青青草,迷路陌。強帶酒、細尋前跡。市橋遠,柳下人家,猶自相識。
...,亂花影入簾初卷。正小池漲綠,絲綸曾試,事隨鴻遠。淒斷。情何限。料素扇塵深,怨娥碧淺。清宮麗羽,漫有苔箋題滿。問低牆、雙柳尚存,幾時艷燭親共剪。但凝眸,數點遙峰,春色青如染。
...,撩亂花時看盡春。此世逍遙應獨得,古來閒散有誰鄰。林中長老呼居士,天下書生仰達人。酒挈數瓶杯亦闊,詩成千首語皆新。綸闈並命誠宜賀,不念衰年寄上頻。
...,君歸我獨游。亂花藏道發,春水繞鄉流。暝火叢橋市,晴山疊郡樓。無為謝公戀,吟過曉蟬秋。
百雉城邊,亂花深處,竹間一笑雙清。天公解事,為我弄陰晴。雨過槐陰綠淨,女牆外、楊柳絲輕。堪嗟惜,詩尤酒_,鏡里失青春。清和,如許在,鶯鶯燕燕,相與忘情。謫仙風度,命代萬人英。遊戲琴棋書畫,人間世、別有方瀛。__後,玄裳效舞,所欠董雙成。
...。深路入古寺,亂花隨暮春。紛紛對寂寞,往往落衣巾。松色空照水,經聲時有人。晚心復南望,山遠情獨親。應以修往業,亦惟立此身。深林度空夜,煙月資清真。莫嘆文明日,彌年徒隱淪。
僻居春事好,水曲亂花陰。浪過河移岸,雛成鳥別林。綠錢榆貫重,紅障杏籬深。莫飲宜城酒,愁多醉易沈。
孤亭影在亂花中,悵望無人此醉同。聽盡暮鍾猶獨坐,水邊襟袖起春風。
亂花飛絮。卻是一年春好處。留住韶光。共醉蓬萊日月長。翻階紅藥。天上東風傳近約。綠遍庭槐。看取除書一併來。
亂花飛絮。又望空鬥合,離人愁苦。那更夜來,一霎薄情風雨。暗掩將、春色去。籬枯壁盡因誰做。若說相思,佛也眉兒聚。莫怪為伊,底死縈腸惹肚。為沒教、人恨處。
...,齏鹽薄。對亂花叢竹,翠紅交錯。元亮悅聞親友話,羲之常恐兒曹覺。望碧雲、休憶女乘鸞,人騎鶴。
...,空自帶愁歸。亂花流水外,訪里尋鄰,都是可憐時。橋邊燕子,似軟語、斜日江蘺。休問我、如今心事,錯認鏡中誰。還思。新煙驚換,舊雨難招,做不成春意。渾未省、誰家芳草,猶夢吟詩。一株古柳觀魚港,傍清深、足可幽棲。閒趣好,白鷗尚識天隨。
...。芳草暮寒,亂花微雨。
...。亂花織錦柳撚線,妝點池台畫屏展。主人公業傳國初,六親聯絡馳朝車。鬥雞走狗家世事,抱來皆佩黃金魚。卻笑儒生把書卷,學得顏回忍飢面。