暫無釋義
聖德周天壤,韶華滿帝畿。九重承渙汗,千里樹芳菲。陝塞餘陰薄,關河舊色微。發生和氣動,封植眾心歸。春露條應弱,秋霜果定肥。影移行子蓋,香撲使臣衣。入徑迷馳道,分行接禁闈。何當扈仙蹕,攀折奉恩輝。
...。鵜鴂、杜鵑實兩種,見《離騷補註》綠樹聽鵜鴂。更那堪、鷓鴣聲住,杜鵑聲切。啼到春歸無尋處,苦恨芳菲都歇。算未抵、人間離別。馬上琵琶關塞蒙,更長門、翠輦辭金闕。看燕燕,送歸妾。將軍百戰身名裂向河梁、回頭萬里,故人長絕。易水蕭蕭西風冷,
兩種風流,一家製作。雪花全似梅花萼。細看不是雪無香,天風吹得香零落。雖是一般,惟高一著。雪花不似梅花薄。梅花散彩向空山,雪花隨意穿簾幕。
...。真妄體分兩種。悟則便名靜土,更無天竺曹溪。誰言極樂在天西。了則彌陀出世。
兩種汞鉛,黃婆感合,如如真虎真龍。周年造化,蹙在片時中。爐里溫溫種子,玄珠象、氣透三宮。金木處,煉成赤水,白血自流通。無中。胎已兆,見龜蛇烏兔,恍惚相逢。但坎離既濟,復垢交融。了得真空命脈,天地里、萬物春風。陰陽外,天然夫婦,一點便成功。
...。桃花兩邊種來久,流水一通何時有。垂條落蕊暗春風,夾岸芳菲至山口。歲歲年年能寂寥,林下青苔日為厚。時有仙鳥來銜花,曾無世人此攜手。可憐不知若為名,君往從之多所更。古驛荒橋平路盡,崩湍怪石小溪行。相見維舟登覽處,紅堤綠岸宛然成。
...。如何兩地無人種,卻是湘漓是桂林。
...,謾想溫柔。兩家心,千種恨,一般愁。情懷渺渺,魂夢悠悠。水山遙,魚雁杳,雨雲收。見無由,恨相逐,黃昏半夜五更頭。在後相逢雖是有,眼前煩惱幾時休。
...,句法晚唐詩。兩年春,三種異,十般奇。朝天近也,紫泥催起舄鳧飛。總羨童顏綠髮,榮綰金魚玉帶,日侍赭黃衣。來歲傳柑宴,人在賞花池。
...,當役當差縣衙。一犁兩耙,自耕自種生涯。【題畫上小景】綠楊枝底尋春,碧桃花下開樽,流水溪頭問津。閒評閒論,吾不是阮肇劉晨。
...,終年必赬尾。借問兩綬人,誰知種魚利。
...,天未遣公歸。向西湖兩處、秋波一種,飛靄澄輝。又擁竹西歌吹,僧老木蘭非。一笑千秋事,浮世危機。應倚平山欄檻,是醉翁飲處。江雨霏霏。送孤鴻相接,今古眼中稀。念平生、相從江海,任飄蓬、不遣此心違。登臨事,更何須惜,吹帽淋衣。
...,山深氣不平。春秋兩相似,蟲豸百種鳴。風松不成韻,蜩螗沸如羹。豈無朝陽鳳,羞與微物爭。安得天上雨,奔渾河海傾。蕩滌反時氣,然後好晴明。
清江碧草兩悠悠,各自風流一種愁。正是落花寒食夜,夜深無伴倚南樓。
...。兩封相去八年後,一種俱雲五夜初。漸覺此生都是夢,不能將淚滴雙魚。
...,漏泄了春訊息。兩葉眉頭,怎鎖相思萬種愁?從他別後,無心挑繡。這般證候,天知道和天瘦!從他別後,滿眼風光總是愁。實心兒有,須索禁受。為他些證候,迤逗的人來瘦。牽腸割肚,一自別來信也無。多情何處?教人思慮。憑欄佇目,空望斷遙天暮。東牆花月,好