平山欄檻倚晴空,山色有無中。手種堂前垂柳,別來幾度春風?文章太守,揮毫萬字,一飲千鍾。行樂直須年少,尊前看取衰翁。
穿幽透密,傍園林宴樂,清時鐘鼓。簾隔波紋分晝影,融得一壺春聚。篆徑通花,花多迷徑,難省來時路。緩尋深靜,野雲松下無數。空翠暗濕荷衣,夷猶舒嘯,日涉成佳趣。香雪因風晴更落,知是山中何樹。響石橫琴,懸崖擁檻,待月慵歸去。忽來詩思,水田飛下白鷺。
已是三堪樂,更是百無憂。山朋溪友呼酒,互勸復爭酬。釣水肥鮮鯿鱖,采樹甘鮮梨栗,罷稏一齊收。樹底飛罷蓋,溪上放輕舟。笑鴟夷,名已謝,利還謀。蝸蠅些小頭角,何事被渠鉤。春際鷺翻蝶舞,秋際猿啼鶴唳,物我共悠悠。倚棹明當發,歸夢落三洲。
沱水流中座,岷山到此堂。白波吹粉壁,青嶂插雕梁。直訝杉松冷,兼疑菱荇香。雪雲虛點綴,沙草得微茫。嶺雁隨毫末,川蜺飲練光。霏紅洲蕊亂,拂黛石蘿長。暗谷非關雨,丹楓不為霜。秋成玄圃外,景物洞庭旁。繪事功殊絕,幽襟興激昂。從來謝太傅,丘壑道難忘。
...。秋水觀中山月夜,停雲堂下菊花秋。隨緣道理應須會,過分功名莫強求。先去聲自一身愁不了,那堪愁上更添愁。
...,仿太紫之圓方。樹中天之華闕,豐冠山之朱堂。因瑰材而究奇,抗應龍之虹梁。列棼橑以布翼,荷棟桴而高驤。雕玉瑱以居楹,裁金壁以飾璫。發五色之渥彩,光焰朗以景彰。於是左墄右平,重軒三階。閨房周通,門闥洞開。列鍾虡於中庭,立金人於端闈。仍增崖而衡閾