...。不用多情慾相見,松蘿高處是前山。
...。不知醞藉幾多香,但見包藏無限意。道人憔悴春窗底。悶損闌乾愁不倚。要來小酌便來休,未必明朝風不起。
...。君不見南山悠悠多白雲,又不見西京浩浩唯紅塵。紅塵鬧熱白雲冷,好於冷熱中間安置身。三年僥倖忝洛尹,兩任優穩為商賓。非賢非愚非智慧,不貴不富不賤貧。冉冉老去過六十,騰騰閒來經七春。不知張韋與皇甫,私喚我作何如人。
...。不必戀恩多感激,過淮應合見徵黃。
...。【尾聲】倚翠偎紅理當戒,樂琴書不出茅齋,似這般好光景我曾多見來。
...。凡士之蘊其所有,而不得施於世者,多喜自放于山巔水涯之外,見蟲魚草木風雲鳥獸之狀類,往往探其奇怪,內有憂思感憤之鬱積,其興於怨刺,以道羈臣寡婦之所嘆,而寫人情之難言。蓋愈窮則愈工。然則非詩之能窮人,殆窮者而後工也。予友梅聖俞,
...。【解三酲南】頓忘了誓山盟海,頓忘了音書不寄來,頓忘了枕邊許多恩和愛,頓忘了素體相挨,頓忘了神前設下千千拜,頓忘了表記香羅紅繡鞋,說將起傍人見了珠淚盈腮。【烏夜啼北】俺如今相離了三月如隔數載,要相逢甚日何年再?則我這瘦伶仃形體如柴,甚時節