...,並蟲亦不能行捉矣。轉側床頭,惟思自盡。時村中來一駝背巫,能以神卜。成妻具資詣問。見紅女白婆,填塞門戶。入其舍,則密室垂簾,簾外設香幾。問者爇香於鼎,再拜。巫從旁望空代祝,唇吻翕闢,不知何詞。各各竦立以聽。少間,簾內擲一紙出,
...,則寒之原也。夫饑寒並至,而能無為非者寡矣。朕親耕,後親桑,以奉宗廟粢盛祭服,為天下先。不受獻,減太官,省繇賦,欲天下務農蠶,素有畜積,以備災害;強毋攘弱,眾毋暴寡,老耆以壽終,幼孤得遂長。今歲或不登,民食頗寡,其咎安在?或詐偽為吏,吏以
...。麾下賴君才併入,獨能無意向漁樵。
...。並程途不甫能來到家內,見庭閒小院,門掩昏閨,碧紗窗悄,斑竹簾垂。將個櫳門兒款款輕推,把一個可喜娘臉兒班回。急驚列半晌荒唐,慢朦騰十分認得,呆答孩似醉如痴!又嗔,又喜。共攜素手歸蘭舍,半含笑半擎淚。些兒春情雲雨罷,各訴別離。【
...,自然流涕。昔桓君山之志事,杜元凱之平生,並有著書,鹹能自序。潘岳之文采,始述家風;陸機之辭賦,先陳世德。信年始二毛,即逢喪亂,藐是流離,至於暮齒。燕歌遠別,悲不自勝;楚老相逢,泣將何及。畏南山之雨,忽踐秦庭;讓東海之濱,遂餐周粟。下亭
...,物華依舊。並枕雙歌,幾時能夠?團圓日是有,相思病怎休?都道我減了風流。慵整雲鬟懶畫眉,此恨爭知!有情何怕隔年期,總是呆痴。清明天氣,女流閒戲。斗蹴秋斗,有情無意。楊花正亂飛,鶯聲不住啼,睡夢裡過了寒食。人比前春瘦幾分,掩過唐裙。思君一
...!【折桂令】美名兒比並清新,比不的他能舞能謳,宜喜宜嗔。惑不動他疏勢利的心腸,老不了他永長生的鬢髮,瘦不的他無病患的腰身。另巍巍居世外天然異品,香馥馥產人間別樣靈根。最喜騷人,寓意超群,把一段蓬萊境妝點入梁園,將半篇錦繡詞互換出韓文。【
...,紫殿九華燈。學並盧王敏,書偕褚薛能。老兄真不墜,小子獨無承。近有風流作,聊從月繼征。放蹄知赤驥,捩翅服蒼鷹。捲軸來何晚,襟懷庶可憑。會期吟諷數,益破旅愁凝。雕刻初誰料,纖毫欲自矜。神融躡飛動,戰勝洗侵凌。妙取筌蹄棄,高宜百萬層。白頭遺恨
...。信美景良辰、自古難並,既不遇多才,豈能歡聚。
...。四者難並誰信道,草草幽歡能足。美景良辰,賞心樂事,更有人如玉。今宵此會,陋邦驚破衰俗。豪俊傅粉諸孫,幾年分袂,一笑還相逐。痛飲厭厭清夜永,那管更深催促。宋玉詞章,陶潛風概,況繼前賢躅。故人未至,座中仍對梅福。
...,周魏見辜。其餘佐命立功之士,賈誼亞夫之徒,皆信命世之才,抱將相之具,而受小人之讒,並受禍敗之辱,卒使懷才受謗,能不得展。彼二子之遐舉,誰不為之痛心哉?陵先將軍,功略蓋天地,義勇冠三軍,徒失貴臣之意,剄身絕域之表。此功臣義士所以負戟而長
...,知誰箝緡尾。尋常並坐語,未遽悉心事,況經三四譯,豈能達人意?只有斑斑墨,頗似臨行淚。門前兩行樹,離離到天際,中央亦有絲,有絲兩頭系。如何君寄書,斷續不時至?每日百須臾,書到時有幾?一息不相聞,使我容顏悴。安得如電光,一閃至君旁!【其二】
...?故逐於大盜、揭諸侯、竊仁義並斗斛權衡符璽之利者,雖有軒冕之賞弗能勸,斧鉞之威弗能禁。此重利盜跖而使不可禁者,是乃聖人之過也。故曰:“魚不可脫於淵,國之利器不可以示人。”彼聖人者,天下之利器也,非所以明天下也。故絕聖棄知,大盜
...,無足怪者。自東漢以來,道喪文弊,異端並起,歷唐貞觀、開元之盛,輔以房、杜、姚、宋而不能救。獨韓文公起布衣,談笑而麾之,天下靡然從公,復歸於正,蓋三百年於此矣。文起八代之衰,而道濟天下之溺;忠犯人主之怒,而勇奪三軍之帥:此豈非參天地,關