竭:盡。無限取用而不會使用完。
比喻像流水一樣連續不斷。
源源:水流不斷的樣子;竭:完。形容接連不斷,沒有盡頭。
拿不完,用不盡
竭:盡,完。
竭:盡,完。拿不完,用不盡。形容非常豐富。
取之不盡的府庫。
...,目遇之而成色。取之無禁,用之不竭。是造物者之無盡藏也,而吾與子之所共適。”客喜而笑,洗盞更酌,餚核既盡,杯盤狼藉。相與枕藉乎舟中,不知東方之既白。
...。黃金如可種,我力終不竭。
...,百憂變華發。頌聲滿江海,今古流不竭。
...,耳目聲色。取之無禁,用之不竭。造物之無盡藏,月白風清,有客有酒。踞虎登龍,放舟中流。聽其所止而休焉。歸去來兮,昨非今是。舊菊都荒,新松老矣。吾年今已如此。歸去來兮,忘我忘世。草木欣榮,幽人感此。吾生行且休矣。
...。永和春好,用之不竭嘉客聞其新造酒永和鎮百石。見說海上歸來,有如瓜大棗,無人分得。六十二三劉夢得,輸與香山樂色。菱谷二綃,楊枝春草,歌舞琵琶笛。只愁元日,玉龍催上金驛。
...。用之而不竭,取則不吾禁,自色自聲,本非有意。望東來孤鶴縞其衣。快乘之、從此仙矣。
蜀道波不竭,巢烏出浪痕。松陰蓋巫峽,雨色徹荊門。宿寺青山盡,歸林彩服翻。苦吟懷凍餒,為吊浩然魂。
...,舞降歌迎。滔滔不竭,洪惟水行。
...,夜入行人耳。有源殊不竭,無坎終難止。同出而異流,君看何所似。有似骨肉親,派別從茲始。又似勢利交,波瀾相背起。所以贈君詩,將君何所比。不比山上泉,比君井中水。
...,程懸市禁貰。不應虞竭澤,寧復嘆棲苴。蹀躞騶先駕,籠銅鼓報衙。染毫東國素,濡印錦溪砂。貨積舟難泊,人歸山倍畬。吳歈工折柳,楚舞舊傳芭。隱几松為曲,傾樽石作污。寒初榮橘柚,夏首薦枇杷。祀變荊巫禱,風移魯婦髽。已聞施愷悌,還睹正奇邪。慕友慚連
...,尚未苦羸惙。資產雖不豐,亦不甚貧竭。登山力猶在,遇酒興時發。無事日月長,不羈天地闊。安身有處所,適意無時節。解帶松下風,抱琴池上月。人間所重者,相印將軍鉞。謀慮系安危,威權主生殺。焦心一身苦,炙手旁人熱。未必方寸間,得如吾快活。日出起盥
...,恐栗若探湯。不才勉自竭,賤妾職所當。綢繆主中饋,奉禮助蒸嘗。思為苑蒻席,在下蔽匡床。願為羅衾幬,在上衛風霜。灑掃清枕席,鞮芬以狄香。重戶結金扃,高下華燈光。衣解巾粉御,列圖陳枕張。素女為我師,儀態盈萬方。眾夫希所見,天老教軒皇。樂莫斯夜