...,飛羽觴而醉月。不有佳詠,何伸雅懷?如詩不成,罰依金谷酒數。
...,資吟客眼明。星郎有佳詠,雅合此君聲。
...,連騎下南宮。佳詠邀清月,幽賞滯芳叢。迨予一出守,與子限西東。晨露方愴愴,離抱更忡忡。忽睹九天詔,秉綸歸國工。玉座浮香氣,秋禁散涼風。應向橫門度,環珮杳玲瓏。光輝恨未矚,歸思坐難通。蒼蒼松桂姿,想在掖垣中。
...。更賦幽情,再聲佳詠。萬籟無聲天地靜。清抱朱弦,不愧丹霄鏡。照到林梢風有信。抬頭疑是梅花領。萬感只應閒對景。獨倚危欄,擾擾人初定。吟不盡中愁不盡。溪山千古沈沈影。
...。閒情搔短髮,佳句詠纖腰。罷酒蘭舟回楚柂,相思何處今宵。淮南幽桂水雲饒。他年春草恨,應有小山招。
...。童子能騎竹,佳人解詠梅。——劉禹錫洛中三可矣,鄴下七悠哉。自向風光急,不須弦管催。——裴度樂觀魚踴躍,閒愛鶴裴回。煙柳青凝黛,波萍綠撥醅。——白居易春榆初改火,律管又飛灰。紅藥多遲發,碧松宜亂栽。——劉禹錫馬嘶駝陌上,鷁泛鳳城隈。色色時
...。一番佳思從誰詠。憔悴歸來如獨醒。知何境。沈沈但覺煙村迥。
...,那憂別葉催。佳人如擬詠,何必待寒梅。
...。【尾聲】賦佳人的宋玉堪題詠,圖仕女的崔徽枉費工。常記席上樽前那些陪奉:喜孜孜捧著玉鍾,嬌滴滴擎著笑容,端的是壓盡人間麗情鍾。 自省黑漫漫離恨天,白漭漭迷魂海,鬧垓垓風月場,昏慘慘雨雲台。天與安排,都變做鶯花界,單捱著聰明的撞入來。枕
...。一覽彩箋佳句滿,何人更詠惠休文。
...,渭水天邊映。佳氣含風景,頌聲溢歌詠。端拱能任賢,彌彰聖君聖。