月色滿軒白,琴聲宜夜闌。飀飀青絲上,靜聽松風寒。古調雖自愛,今人多不彈。向君投此曲,所貴知音難。
龍泉閒古匣,苔蘚淪此地。何意久藏鋒,翻令世人棄。鐵衣今正澀,寶刃猶可試。倘遇拂拭恩,應知剸犀利。
誰識在官意,開門樹色間。尋幽頻宿寺,乞假擬歸山。半白侵吟鬢,微紅見藥顏。不知琴月夜,幾客得同閒。
龍門曾共戰驚瀾,雷電浮雲出浚湍。紫府有名同羽化,碧霄無路卻泥蟠。公車未結王生襪,客路虛彈貢禹冠。今日壚錘任真宰,暫迴風水不應難。
郢匠掄材日,轅輪必盡呈。敢言當一乾,徒欲隸諸生。末學慚鄒魯,深仁錄弟兄。餘波知可挹,弱植更求榮。績愧他年敗,功期此日成。方因舊桃李,猶冀載飛鳴。道淺猶懷分,時移但自驚。關門驚暮節,林壑廢春耕。十里嵩峰近,千秋潁水清。煙花迷戍谷,墟落接陽城。渺默思鄉夢,遲回知己情。勞歌終此曲,還是苦辛行。
吳楚相逢處,江湖共泛時。任風舟去遠,待月酒行遲。白髮常同嘆,青雲本要期。貴來君卻少,秋至老偏悲。玉佩明朝盛,蒼苔陋巷滋。追尋恨無路,唯有夢相思。
國以斯文重,公仍內署來。風標森太華,星象逼中台。朝滿遷鶯侶,門多吐鳳才。寧同魯司寇,惟鑄一顏回。
玄黃一疲馬,筋力盡胡塵。驤首北風夕,徘徊鳴向人。誰憐棄置久,卻與駑駘親。猶戀長城外,青青寒草春。
亭亭常獨立,川上時延頸。秋水寒白毛,夕陽吊孤影。幽姿閒自媚,逸翮思一騁。如有長風吹,青雲在俄頃。
舊井依舊城,寒水深洞徹。下看百餘尺,一鏡光不滅。素綆久未垂,清涼尚含潔。豈能無汲引,長訝君恩絕。
洛陽歸老日,此縣忽為君。白髮兄仍見,丹誠帝豈聞。九衢橫逝水,二室散浮雲。屈指豪家盡,傷心要地分。禁中周幾鼎,源上漢諸墳。貔虎今無半,狐狸宿有群。威聲慚北部,仁化樂南薰。野檗飢來食,天香靜處焚。壯年唯喜酒,幼學便訶文。及爾空衰暮,離憂詎可聞。
調與時人背,心將靜者論。終年帝城裡,不識五侯門。
九重城裡無親識,八百人中獨姓施。弱羽飛時攢箭險,蹇驢行處薄冰危。晴天欲照盆難反,貧女如花鏡不知。卻向從來受恩地,再求青律變寒枝。
向夕燈稍進,空堂彌寂寞。光寒對愁人,時復一花落。但恐明見累,何愁暗難托。戀君秋夜永,無使蘭膏薄。
寄掩白雲司,蜀都高臥時。鄰僧照寒竹,宿鳥動秋池。帝誦嘉蓮表,人吟寶劍詩。石渠流月斷,畫角截江吹。閒出黃金勒,前飛白鷺鶿。公心外國說,重望兩朝推。靜蘚斜圭影,孤窗響錫枝。興幽松雪見,心苦硯冰知。緣杖蟲聲切,過門馬足遲。漏殘終卷讀,日下大名垂。平磧容雕上,仙山許狖窺。數聯金口出,死免愧丘為。
四月深澗底,桃花方欲然。寧知地勢下,遂使春風偏。此意頗堪惜,無言誰為傳。過時君未賞,空媚幽林前。
道路五千里,門闌三十年。當時攜手人,今日無半全。詠題官舍內,賦韻僧房前。公登略彴橋,況榜龍舟卯船。遠寺吐朱閣,春潮浮綠煙。鵷鴻翔鄧林,沙鴇飛吳田。諸子紛出祖,中宵久留連。坐客三千人,皆稱主人賢。國士分如此,家臣亦依然。身在薜蘿中,頭刺文案邊。故吏已重疊,門生從聯翩。得罪為何名,無階問皇天。出門多岐路,命駕無由緣。伏承諸侍郎,顧念猶迍邅。新地逢三宥,營魂空九遷。
寶鏡凌曙開,含虛淨如水。獨懸秦台上,萬象清光里。豈慮高鑒偏,但防流塵委。不知娉婷色,回照今何似。
洞房昨夜停紅燭,待曉堂前拜舅姑。妝罷低聲問夫婿,畫眉深淺入時無。
石樓雲一別,二十二三春。相逐升堂者,幾為埋骨人。涕流聞度瘴,病起喜還秦。曾是令勤道,非惟恤在迍。疏衣蕉縷細,爽味茗芽新。鍾絕滴殘雨,螢多無近鄰。溪潭承到數,位秩見辭頻。若個山招隱,機忘任此身。
出入門闌久,兒童亦有情。不忘將姓字,常說向公卿。每許連床坐,仍容並馬行。恩深轉無語,懷抱甚分明。
出入門闌久,兒童亦有情。不須將姓字,長說向公卿。每許連床坐,時容並馬行。恩深轉無語,懷抱自分明。
極南極北游,東泛復西流。行匝中華地,魂銷四海秋。題詩在瓊府,附舶出青州。不遇一公子,彈琴弔古丘。
將軍大旆掃狂童,詔選名賢贊武功。暫逐虎牙臨故絳,遠含雞舌過新豐。魚游沸鼎知無日,鳥覆危巢豈待風。早勒勛庸燕石上,佇光綸綍漢廷中。
禮闈新榜動長安,九陌人人走馬看。一日聲名遍天下,滿城桃李屬春官。自吟白雪詮詞賦,指示青雲借羽翰。借問至公誰印可,支郎天眼定中觀。
青衣誰開鑿,獨在水中央。浮舟一躋攀,側徑緣穹蒼。絕頂詣老僧,豁然登上方。諸嶺一何小,三江奔茫茫。蘭若向西開,峨眉正相當。猿鳥樂鐘磬,松蘿泛天香。江雲入袈裟,山月吐繩床。早知清淨理,久乃機心忘。尚以名宦拘,聿來夷獠鄉。吾友不可見,郁為尚書郎。早歲愛丹經,留心向青囊。渺渺雲智遠,幽幽海懷長。勝賞欲與俱,引領遙相望。為政愧無術,分憂幸時康。君子滿天朝,老夫憶滄浪。況值廬山遠,抽簪歸法王。
偶上城南土骨堆,共傾春酒三五杯。為逢桃樹相料理,不覺中丞喝道來。
絕境久蒙蔽,芟蘿方迨茲。樵蘇尚未及,冠冕誰能知。緣崖開徑小,架木度空危。水激千雷發,珠聯萬貫垂。陰晴狀非一,昏旦勢多奇。井識軒轅跡,壇餘漢武基。猿聲響深洞,岩影倒澄池。想像虬龍去,依稀羽客隨。玩奇目豈倦,尋異神忘疲。乾雲松作蓋,積翠薜成帷。含意攀丹桂,凝情顧紫芝。芸香藹芳氣,冰鏡徹圓規。胥念滄波遠,徒懷魏闕期。征黃應計日,莫鄙北山移。
...。堂上坐部笙歌清,堂下立部鼓笛鳴。笙歌一聲眾側耳,鼓笛萬曲無人聽。立部賤,坐部貴,坐部退為立部伎,擊鼓吹笙和雜戲。立部又退何所任,始就樂懸操雅音。雅音替壞一至此,長令爾輩調宮徵。圓丘后土郊祀時,言將此樂感神祇,欲望鳳來百獸舞,